فرا اندیشه

اصولا منشا استخراخ باورها از ذهن انسان می باشد. باورها همان

افکاری هستند. که در اثر تکرار در ضمیر ناخودآگاه ذهن ما جای

میگیرند و واقعیت بیرونی دنیای مارو میسازند. باورها میتوانند. مثبت و

یا منفی باشند. باورهای مثبت منجر به اعمال مثبت و باورهای منفی

منجر به اعمال منفی میشوند.

نکته مهم و اساسی این است. که باورها حقیقت وجود ما را تشکیل نمی دهند و از هویت دروغین یا ایگو یا منیت ما سرچشمه میگیرند. در صورتیکه ایمان از روشن بینی و عمق حقیقت وجود ما انسانها سرچشمه می گیرد. جایگاه باور یا عقیده ذهن است و جایگاه ایمان و یقین در قلب و دل و باطن و روح انسان است و چون روح به جهان هستی متصل است و خود را جدا از آن نمی داند و ازحقیقت وجودی انسان سرچشمه میگیرد. ایمان نیز انسان را به حقیقت وجودی خود متصل می کند و با آن یکی میشود. در صورتیکه باور انسان را از حقیقت وجودی و باطن خود و یکی شدن با قدرت لایتناهی هستی جدا کرده و به هویت دروغین یا ایگوی شما

می چسباند. باور در لایه های زیرین خود با شک و تردید همراه است.

درصورتیکه در ایمان هیچ شک و تردیدی وجود ندارد.

افرادی که باورهایشان زیر انتقاد می رود، بی درنگ خشمگین شده زیرا از تردیدهای خودشان که در اثر انتقاد از باورهایشان بیرون زده آزرده و خشمگین می شوند. در حالیکه اگر از انسانهایی که یقین دارند انتقاد کنید. او خشمگین نخواهد شد. زیرا نمی توانی یقین را نابود کنید.

اگر نسبت به خدا و یا قانون جذب و یا هر چیز دیگری باور داشته باشید. هرگز موفق به درک حقیقت آنهانخواهید شد و حتی قادر به استفاده از آن نیز نخواهید بود. زیرا ذهن و ایگوی شما وارد عمل شده و همه چیز را خراب می کند و باعث جدایی شما از کل هستی می شود و عامل تمامی مشکلات انسان همین هویت دروغینی است. که شما به خود داده این تجربه رسیدن به حقیقت بزرگترین دستاوردی است. که برای انسان میتواند رخ بدهد. و وقتی رخ میدهد همه مشکلات انسان را حل میکند.